آقای مطهری ساده لوح ببینید
- يكشنبه, ۲۳ خرداد ۱۳۹۵، ۰۶:۱۱ ب.ظ
- ۰ نظر
/ انقدر شما بگویید دست از صحبت پیرامون فتنه بردارید / اصلاح طلبان با وقاحت تمام مدعی نیز شده اند/ متن زیر نمونه اش
خدا لعنت کند کسانی را که به علت کج فهمی به درخت انقلاب ضربه می زنند
یادداشتی برای انتخابات 22 خرداد 1388
کد مطلب : 109231
 |
گروه سیاسی: حجت‌الاسلام محمدعلی آهنگران در یادداشتی به مناسبت انتخابات 22 خرداد 1388 نوشت: هنوز ساعت اخذ رای به پایان نرسیده بود عصر روز بیست و دوم خرداد سال هشتاد هشت بود. من آن روزها من در زادگاهم اهواز ساکن بودم. از صبح اینترنت و پیامک مختل شده بود و تماس تلفنی با تهران نیز به آسانی هر روز نبود. محسن دوستم که از صبح روز رای گیری خبرهای خوب میداد نگاهان خبر اشغال ستاد قیطریه و بازداشت بسیاری از دوستانمان را داد با عجله خود را به خانه رساندم و با ناباوری تمام خبر سایر بازداشتها را شنیدم.
آن شب خبرها به سرعت و پی در پی می آمدند و مرا یارای باور هیچکدامشان نبود. در آن ساعات هیچ کس حمله به ستادها و بازداشت گسترده فعالان ستاد مهندس موسوی را انتظار نداشت و برخوردهایی در حال وقوع بود که در خانواده بزرگ انقلاب و مناسبات سیاسی کشور تا پیش از این سابقه ای نداشت. آن شب و شبهای بسیاری بعد از آن خواب به چشمانم نیامد اما دیده ها و شنیده هایم کابوسی را می ماند که هیچش پایان نبود. وقایع تلخ پس از انتخابات جراحت بی سابقه ای بر پیکر جمهوری اسلامی وارد نمود و آن رخدادها کلیت نظام را درگیر تلاطمی کرد که تا همین امروز نیز گرفتار آنیم.
در نزاعی که مابین خانواده انقلاب شکل گرفت هیچ کس برنده نبود، سرمایه اعتماد و آرامش عمومی که با دلخونی و زحمت فراوان بدست آمده بود آسیب جدی دید. در آن فضای امنیتی بسیاری از فرصت‌ها و بهره ها از بین رفت و اصرار دو طرف دعوا بر خواسته هایشان در کنار چرخش باتومها و زنجیرها و حرارت گاز اشکاورها و آتش سوزیها و بازداشتها و قتل و جرحها آن هم در مقابل چشمان حیرت زده جهانیان امید ملتی را دود کرد و به هوا فرستاد.
امروز اما چه باید کرد؟ آیا باید در آن روزها متوقف ماند؟ آیا باید همه استعدادها و ظرفیت‌های کشور را قربانی این دعوای بی حاصل کرد؟ آیا نباید تفاهم و مسالمت و گفتگو جایگزین جنگ و نزاع و نفرت پراکنی شود؟ آیا برای این زخم چرکین و این اندام تاول زده مرهمی نیست؟ تا کی مردم ما باید هست و نیست خود را پایمال اختلافات سیاسی داخلی ببینند؟ صرف نظر از تعیین مقصر یا مقصرین اصلی آن فاجعه خانمانسوز و خانمان برانداز، درمان زخمهای برجا مانده از این نزاع هفت ساله از واجب ترین واجبات است.
هر کس در هر رتبه و مقامی و هر شأن و جایگاهی می بایست در درمان دردها و جبران خسارتهای زلزله هشتاد و هشت بکوشد. امام صادق علیه السلام در حدیثی به نقل از حضرت عیسی مسیح سلام الله علیه می فرمایند انَّ التّارِکَ شفاء المجروحِ منْ جُرْحِه شریکٌ لجارحه (کافی جلد ٨ صفحه ٣٤٥) آن که درمان کردن زخم زخم دیده ای را واگذرد، ناگزیر شریک کسی است که زخم را بر بدن وی نشانده است.
آن شب خبرها به سرعت و پی در پی می آمدند و مرا یارای باور هیچکدامشان نبود. در آن ساعات هیچ کس حمله به ستادها و بازداشت گسترده فعالان ستاد مهندس موسوی را انتظار نداشت و برخوردهایی در حال وقوع بود که در خانواده بزرگ انقلاب و مناسبات سیاسی کشور تا پیش از این سابقه ای نداشت. آن شب و شبهای بسیاری بعد از آن خواب به چشمانم نیامد اما دیده ها و شنیده هایم کابوسی را می ماند که هیچش پایان نبود. وقایع تلخ پس از انتخابات جراحت بی سابقه ای بر پیکر جمهوری اسلامی وارد نمود و آن رخدادها کلیت نظام را درگیر تلاطمی کرد که تا همین امروز نیز گرفتار آنیم.
در نزاعی که مابین خانواده انقلاب شکل گرفت هیچ کس برنده نبود، سرمایه اعتماد و آرامش عمومی که با دلخونی و زحمت فراوان بدست آمده بود آسیب جدی دید. در آن فضای امنیتی بسیاری از فرصت‌ها و بهره ها از بین رفت و اصرار دو طرف دعوا بر خواسته هایشان در کنار چرخش باتومها و زنجیرها و حرارت گاز اشکاورها و آتش سوزیها و بازداشتها و قتل و جرحها آن هم در مقابل چشمان حیرت زده جهانیان امید ملتی را دود کرد و به هوا فرستاد.
امروز اما چه باید کرد؟ آیا باید در آن روزها متوقف ماند؟ آیا باید همه استعدادها و ظرفیت‌های کشور را قربانی این دعوای بی حاصل کرد؟ آیا نباید تفاهم و مسالمت و گفتگو جایگزین جنگ و نزاع و نفرت پراکنی شود؟ آیا برای این زخم چرکین و این اندام تاول زده مرهمی نیست؟ تا کی مردم ما باید هست و نیست خود را پایمال اختلافات سیاسی داخلی ببینند؟ صرف نظر از تعیین مقصر یا مقصرین اصلی آن فاجعه خانمانسوز و خانمان برانداز، درمان زخمهای برجا مانده از این نزاع هفت ساله از واجب ترین واجبات است.
هر کس در هر رتبه و مقامی و هر شأن و جایگاهی می بایست در درمان دردها و جبران خسارتهای زلزله هشتاد و هشت بکوشد. امام صادق علیه السلام در حدیثی به نقل از حضرت عیسی مسیح سلام الله علیه می فرمایند انَّ التّارِکَ شفاء المجروحِ منْ جُرْحِه شریکٌ لجارحه (کافی جلد ٨ صفحه ٣٤٥) آن که درمان کردن زخم زخم دیده ای را واگذرد، ناگزیر شریک کسی است که زخم را بر بدن وی نشانده است.
